“Πόσο πιο χαμηλά;”

Άρθρο γνώμης του Γιώργου Κοσματόπουλου

Το ζήτημα με τα παπούτσια «ΜΠΑΣΟΚ» αποτελεί το τελευταίο επεισόδιο στον εξευτελισμό του ονόματος και του συμβόλου του ΠΑΣΟΚ, που λαμβάνει χώρα εδώ και σχεδόν μία δεκαετία.

Αφορμή ήταν η δημοσιοποίηση από έναν τράπερ (= ράπερ της κακιάς ώρας, που βασικά υπερηφανεύεται βρίζοντας για το πόσα λεφτά, αυτοκίνητα, κορίτσια και ναρκωτικά έχει) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της αγοράς ενός ζευγαριού sneakers, με τον πράσινο ήλιο στο πλάι και τη φράση «λεφτά υπάρχουν» γραμμένη στο εσωτερικό τους. Μετά τον σχετικό ντόρο, εντοπίστηκε από τα ΜΜΕ ο 17χρονος σχεδιαστής κι έμπορος του συγκεκριμένου μοντέλου που φέρει ως λογότυπο την παράφραση του ΠΑΣΟΚ κι έκανε με μηδενικό κόστος την καλύτερη εκστρατεία προώθησης του προϊόντος του που θα μπορούσε να φανταστεί. Μάλιστα, παρουσιάστηκαν επισήμως στις 3 Σεπτεμβρίου, ανήμερα δηλαδή της 47ης επετείου από την ίδρυση του Κινήματος.

Όταν πια ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ αγανάκτησε με τη συνεχιζόμενη διαπόμπευσή  του, εδέησε η  Χαριλάου Τρικούπη να μας ενημερώσει  ότι έχει προβεί σε όλες τις απαραίτητες νομικές ενέργειες για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων του κόμματος, όπως και σε ανάλογες περιπτώσεις..\Πράγματι, έγινε γνωστό ότι τα συγκεκριμένα παπούτσια αποσύρονται από την αγορά αλλά οι δημιουργού τους πρόλαβαν ήδη να τα οικονομήσουν λοιδορώντας τον ΠΑΣΟΚ. Έμειναν όμως τα κεντρικά του ΚΙΝΑΛ  μόνο στο νομικό σκέλος της υπόθεσης. Έσπευσαν, μάλιστα, να διευκρινίσουν  ότι είναι άλλο ο διαδικτυακός χαβαλές και οι δημιουργίες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα κι άλλο φαινόμενα σαν το «ΜΠΑΣΟΚ». Μη και  μας παρεξηγήσουν, προφανώς,  ότι απωλέσαμε την αίσθηση του χιούμορ επειδή πράξαμε το αυτονόητο !

Για το πολιτικό σκέλος όμως ; Για το ότι ο ευτελισμός του ονόματος και των συμβόλων του Κινήματος έχει προχωρήσει τόσο ώστε ακόμα και 17χρονα να προσπαθούν ανερυθρίαστα να τα οικονομήσουν στην πλάτη του ΠΑΣΟΚ πουλώντας τρέλα κι από πάνω ; Εδώ, προσκείμενες στους δημιουργούς των αθλητικών παπουτσιών «ΜΠΑΣΟΚ»  ανέφεραν ότι ο έφηβος εμπνευστής τους δηλώνει συναισθηματικά δεμένος με το ΠΑΣΟΚ γιατί το ψήφιζε ο παππούς του, αφήνοντας επίσης αν εννοηθεί  ότι  όσα ζευγάρια δεν πρόλαβε να πουλήσει θα τα χαρίσει σε φίλους του Κινήματος !

Για όλα αυτά δεν ακούσαμε και δεν διαβάσαμε κάτι επίσημο από τους μεγαλοσχήμονες του χώρου διότι πολύ απλά μια τέτοια τοποθέτηση θ’ αποτελούσε αφορμή ν’ ακουστούν άβολες αλήθειες. Το ΠΑΣΟΚ διασύρεται διότι δεν γίνεται συντονισμένη προσπάθεια υπεράσπισής του μετά την τεράστια βλάβη που υπέστη κατά το πρώτο ήμισυ της μνημονιακής δεκαετίας.

Πώς άλλωστε να γίνει όταν μέχρι σήμερα επικρατεί η άποψη ότι είναι «τοξικό»; Όταν ακόμα και σήμερα, άλλοι παραβλέπουν τα θετικά της αυτοδύναμης κυβερνητικής περιόδου 2009-2011 επειδή ήταν «μνημονιακά», άλλοι θέλουν να διαγράψουμε από τη μνήμη μας την περίοδο 2012-2015, ως «δεξιά» επειδή το ΠΑΣΟΚ συμμετείχε αναγκαστικά σε κυβερνήσεις συνεργασίας που κράτησαν όρθια τη χώρα ενώ άλλοι θέλουν να προσποιηθούμε ότι όλη αυτή η πενταετία δεν υπήρξε ; Πώς όμως να υπερασπιστείς κάτι όταν εδώ και χρόνια το κρύβεις  και το βάζεις στην ίδια μοίρα με γυρολόγους, αλεξιπτωτιστές  και περαστικούς της πολιτικής σκηνής, ακόμα και διαχρονικούς πολέμιούς του ; Το ΠΑΣΟΚ υπάρχει κι αν σήμερα η λειτουργία του είναι τυπική η παρουσία του σε ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο,  σ’ επίπεδο κοινωνίας, είναι αδιαμφισβήτητη.  Εδώ κι εφτά χρόνια σχεδόν όμως έχουμε επιλέξει να βάλουμε στην άκρη τα σύμβολά του, με αποτέλεσμα να τα σφετερίζεται  για να παίξει ή να κερδοσκοπήσει ο κάθε τυχάρπαστος.

Στις ευρωεκλογές του 2014, ο ήλιος  έγινε «Ελιά» διότι πασχίζαμε να πείσουμε το τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο που λέγεται Φώτης Κουβέλης να μας κάνει τη χάρη και να έρθει μαζί μας. Διότι κάποιοι πρώην πασόκοι  των «καλών εποχών», πάσχιζαν να βγάλουν από πάνω τους την «πράσινη ρετσινιά» !  Λες και το – αξιοπρεπέστατο για τα τότε δεδομένα – 8% προήλθε  από τους ανωτέρω !

Στις βουλευτικές εκλογές του 2015, μετά τη διάσπαση του Γιώργου Παπανδρέου με τη δημιουργία του ΚΙΔΗΣΟ, κολλήσαμε δίπλα στο ΠΑΣΟΚ και το «Δημοκρατική Παράταξη». Όχι φυσικά ως προσδιορισμό κάποιας  ουσιαστικής πολιτικής  συμμαχίας αλλά  διότι οι διάφοροι γυρολόγοι που μας έκαναν τη χάρη να πολιτευθούν με τα ψηφοδέλτιά μας δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν τα συμπλέγματα που τους διακατείχαν απέναντι στο Κίνημα το οποίο δεν κατάφεραν να διαλύσουν στα νιάτα τους, ως μέλη άλλων κομμάτων. Λες και το ΠΑΣΟΚ δεν το κράτησαν εντός Βουλής αυτοί οι οποίοι δεν φοβόντουσαν να το υπερασπιστούν την προηγούμενη πενταετία θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και τη σωματική τους ακεραιότητα !

 Εν συνεχεία, ξανάφυγε από τη μαρκίζα το ΠΑΣΟΚ για να μπει σε αυτήν η «Δημοκρατική Συμπαράταξη». Ο δε ήλιος αντικαταστάθηκε από κάτι πολύχρωμα απροσδιόριστα σχήματα που μας είπαν ότι ήταν κεφάλια. Διότι αλλιώς δεν θα δεχόταν να μας τιμήσει με την παρουσία του στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας μας, εξασφαλίζοντας άκοπα μια τετραετία στη Βουλή, ο ηγέτης της ΔΗΜΑΡ του 0.00..% Θανάσης Θεοχαρόπουλος ! Της ΔΗΜΑΡ που  συμπαρατάχθηκε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, του ΑΝΕΛ και τη νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, ρίχνοντας την κυβέρνηση.  Διότι, ο εγωισμός του και η επίζηλη θέση του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς δεν επέτρεπαν στον ΓΑΠ να κλείσει το κόμμα – σφραγίδα του. Διότι, σε διαφορετική περίπτωση, θα χάναμε διάφορες παρέες και ορισμένους σουλατσαδόρους που μετρούν τον ίσκιο τους για  μπόι.

Φτάσαμε τελικά στο Κίνημα Αλλαγής. Τότε, έπρεπε πάση θυσία να εγκολπωθούμε τον τιτάνα της πολιτικής Σταύρο Θεοδωράκη ο οποίος από μπλαζέ γκουρού του βαλκάνιου φιλελευθερισμού που ήθελε να συνεργάζεται μόνο με άφθαρτους πολιτικούς χωρίς κομματικό παρελθόν (άσχετο το ότι στο κόμμα του είχε μαζέψει και τύπους που είχαν αλλάξει τα κόμματα σαν τα πουκάμισα…) είχε καταντήσει γραφικός χίπστερ, του 1%. Για χάρη του, τα όργανα του κόμματος δεν εξελέγησαν, κατά τη συνήθη διαδικασία που μέχρι και το σταλινικό ΚΚΕ για τους τύπους λέει ότι διατηρεί. Στο δε συνέδριο που ακολούθησε ήταν χαρακτηριστικό ότι τη θέση του Προέδρου κατείχε ο …Νίκος Μπίστης ! Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα πολιτικού γυρολόγου και το συνώνυμο της πολιτικής κυβίστησης. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έγινε φυσικά το αναπόφευκτο. Η Συμφωνία των Πρεσπών προκάλεσε την αποχώρηση της συντριπτικής πλειοψηφίας όσων δεν ήταν ΠΑΣΟΚ. Το Ποτάμι έκανε το ρεπό του Καμμένου κι εξαερώθηκε. Ο Θεοχαρόπουλος πήρε τη σφραγίδα της ΔΗΜΑΡ και πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ αναζητώντας σταθερά την αργομισθία. Σήμερα, το ΚΙΝΑΛ  είναι ένας συνασπισμός κομμάτων αλλά ουσιαστικά σε αυτόν συμμετέχει μόνο ένα κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, τα στελέχη του οποίου και για χάρη του τρέχουν το ΚΙΝΑΛ με προσωπικό κόστος, ακούγοντας και …διάφορα  από κάποιους ξέμπαρκους, μηδενικής κοινωνικής αναφοράς, που καμώνονται τους παράγοντες ! 

Ο ήλιος υπήρχε στα ψηφοδέλτια των εκλογών απαντούν κάποιοι. Μα, κι αυτό ακόμα έγινε από ανάγκη, μπας και πάρουμε καμία ψήφο παραπάνω και για να μην μπερδευτεί κάποιος παππούς από αυτούς τους ηρωικούς που μας στηρίζουν ψηφίζοντας με το συναίσθημα. Όταν τα  κόμματα είναι ενεργά  δεν γίνονται αντικείμενα χλεύης με τον τρόπο που το ΠΑΣΟΚ γίνεται σήμερα. Διότι, όταν ένα όνομα κι ένα σήμα, ηλικίας μισού αιώνα σχεδόν, βρίσκονται στην επικαιρότητα «σταμπάρωντας»  το πολιτικό  έργο ουδείς τολμά να τα κάνει ραφές  για …πατούμενα. Ένα κόμμα που υπερασπίζεται την ιστορία του δεν γίνεται περίγελος αυτών που το ταυτίζουν μόνο με την κραιπάλη και τα δανεικά κι αγύριστα. Ένα κόμμα που προβάλει με σοβαρότητα την τεράστια συμβολή του στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων δεν δίνει το δικαίωμα σε διάφορα γελοία υποκείμενα να το παρωδούν γι’ αυτό ακριβώς το καλό που έκανε. Τα στελέχη ενός ενεργού κόμματος αναπτύσσουν ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση κι ευθυκρισία και δεν αναπαράγουν την κάθε μπούρδα που στρέφεται εναντίον του ίδιου τους του «σπιτιού» τους, νομίζοντας μάλιστα ότι κάνουν  καλό σ’ αυτό ! Κι όχι, τα παραπάνω δεν είναι ούτε καλοπροαίρετο χιούμορ ούτε σάτιρα !

Ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση έχουμε όλοι όσοι παραμένουμε στο ΠΑΣΟΚ. Από αυτούς που βρίσκονται κατά καιρούς στην κορυφή και καθορίζουν την πορεία έως αυτούς που βρίσκονται τη βάση κι ανέχονται καταστάσεις, που κατά τ’ άλλα δεν τους εκφράζουν, ένεκα των προσωπικών σχέσεων και των «γραμμών». Αν δεν ξαναβάλουμε μπροστά στο όνομα του ΠΑΣΟΚ και τον πράσινο ήλιο, σε όλα τα επίπεδα, σύντομα η βλάβη θα καταστεί ανήκεστος. Θα θυμόμαστε τα παλιά κι ωραία κάθε 3η του Σεπτέμβρη κι όταν παίρνουμε χαμπάρι καμιά καραμπινάτη περίπτωση ξεφτίλας σαν τα «ΜΠΑΣΟΚ»  θα στέλνουμε χαρτιά για να περισώσουμε ότι είναι δυνατόν από την αξιοπρέπειά μας. Οφείλουν εδώ και τώρα όλοι οι υποψήφιοι Πρόεδροι να τοποθετηθούν ξεκάθαρα σχετικά με το πώς οραματίζονται το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και ποιον ρόλο του επιφυλάσσουν σε πολιτικό και πρακτικό επίπεδο