Η όγδοη μέρα του Μαρτίου είναι αφιερωμένη στο ‘’ωραίο φύλο’’. Μια μέρα που καθιερώθηκε το 1977 από την επιτροπή του ΟΗΕ ως αναγνώριση και ως τιμή για όλους τους αγώνες των γυναικών ανα τον κόσμο για ισότητα και ίδιες ευκαιρίες . Διανύοντας τον 21ο αιώνα άλλαξαν πολλά τελικά :
Ναι άλλαξαν πολλά όμως δεν άλλαξαν όλα. Καθημερινά παρατηρούνται φαινόμενα παρενόχλησης κάθε φύσης , ρατσιστικές συμπεριφορές και ανισότητες εως και γυναικοκτονίες και υποχρεωτικοί γάμοι .Στοιχεία από έρευνες ‘’σοκάρουν’’.
Σε παγκόσμια μάστιγα έχουν μετατραπεί οι γυναικοκτονίες και τα στοιχεία που δίνει ο ΟΗΕ στη δημοσιότητα, προκαλούν ανατριχίλα. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), «γυναικοκτονία είναι η ανθρωποκτονία από πρόθεση γυναικών επειδή είναι γυναίκες». Κατά μέσον όρο, 137 γυναίκες ανά τον κόσμο δολοφονούνται καθημερινά από τον σύντροφό τους ή από κάποιον συγγενή τους, σύμφωνα με νέα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την Υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα.
Μάστιγα αποτελούν επίσης και οι υποχρεωτικοί γάμοι . Εκατομμύρια γυναίκες και ακόμα χειρότερα ανήλικες γυναίκες αναγκάζονται να παντρευτούν με άνδρες πολύ μεγαλύτερους τους χωρίς την θέληση τους .
Πάμε λοιπόν και στα ‘’δικά μας’’ . Μπορεί φαινόμενα υποχρεωτικών γάμων να ανθίζουν σε άλλες χώρες και τέτοια φαινόμενα να παρατηρούνται πιο σπάνια στην χώρα μας , αλλά καταπάτηση δικαιωμάτων απέναντι σε γυναίκες είναι καθημερινότητα στην χώρα μας . Δυστυχώς είναι πολλοί αυτοί που ακόμα θεωρούν ότι η γυναίκα είναι το αδύναμο φύλο, ότι η γυναίκα δεν έχει δικαίωμα στην ιση διεκδίκηση μιας θέσης, πχ. στην εργασία, και μάλιστα όταν είναι σε μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής της , όταν δηλαδή είναι έγκυος δεν έχει θέση πλέον στην εργασία .
Χιλιάδες γυναίκες μετά τους πρώτους μήνες εγκυμοσύνης τους απολύονται χωρίς να μπορούν να λάβουν ούτε αυτά που προβλέπονται. Οι περισσότερες δεν καταφεύγουν σε καμία νομική οδό και απλά την επομένη μέρα βρίσκονται εκτός της εργασιακής καθημερινότητας.
Η συζήτηση περί ισότητας των φύλων αναζωπυρώθηκε τα τελευταία χρόνια – μεταξύ άλλων και λόγω της κρίσης της ευρωζώνης. Γενικά, οι φεμινιστές και φεμινίστριες, πιστεύουν ότι η κρίση έπληξε πρώτα τις γυναίκες. Προπαντός, όπως ισχυρίζονται, επειδή οι μειώσεις προσωπικού στον κοινωνικό τομέα, για παράδειγμα στη φροντίδα ασθενών, παιδιών και ηλικιωμένων, είχε σαν αποτέλεσμα να επωμιστούν περισσότερα βάρη οι γυναίκες. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι η κρίση ανάγκασε το γυναικείο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού να επιστρέψει στην κουζίνα,
Μια και οι άνδρες εργαζόμενοι πριν από την κρίση, με βάση το ισχύον ακόμη για πολλούς παραδοσιακό πρότυπο του «κουβαλητή», απασχολούνταν σε μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ό,τι οι γυναίκες σε σταθερές και κανονικές συνθήκες εργασίας, έχουν πληγεί και περισσότερο από την πρόσφατη περικοπή θέσεων εργασίας. Οι γυναίκες, αντίθετα, δουλεύουν συχνότερα απ’ ό,τι οι άνδρες στον τομέα της χαμηλόμισθης απασχόλησης.
Κλείνοντας δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε τις δολοφονίες και τους βιασμούς που παρατηρούνται στην χώρα . Δυστυχώς η άποψη της άβουλης γυναίκας χωρίς φωνή και βούληση περναει σε άνδρες και της νέας εποχής . Όχι λοιπόν, καμία γυναίκα στις μέρες μας δεν είναι άβουλη. Κανένας δεν είναι πιο αδύναμος από τον άλλον . Όχι η γυναίκα δεν είναι υποχείριο επειδή έχει συνηθέστερα μικρότερη μυϊκή δύναμη . Όχι η γυναίκα δεν είναι πιο αδύναμη επειδή έχει ‘’στήθος’’. Είναι όμορφα πλάσματα οι γυναίκες . Χωρίς αυτές δεν θα υπήρχε ζωή και συνεχεία . Να τις αγαπάτε και να τις σέβεστε !
Εξάλλου μην ξεχνάτε , τα πιο ωραία συναισθήματα , η αγάπη και η ελπίδα , είναι γένος θηλυκό !
